Maandag 16 mei 2016 werd de Oncofonie Symfonie voor je Leven uitgevoerd in de Grote Zaal van het Koninklijk Concertgebouw. Ank Stavenuiter-Wijsman schreef dit sfeerverslag.

Na vele weken zwoegen op de te zingen liederen voor 16 mei gingen we op tweede Pinksterdag op pad. Om 12.00 uur was ons koor op het station Ede-Wageningen aanwezig en wachtte op de bus. Die bus kwam keurig op tijd. Samen met de koorleden uit Arnhem en Nijmegen vertrokken we naar Amsterdam. Na een omweg  vanwege een file kwamen we daar  pas om twee uur ’s middags aan. Vervolgens liepen we met z’n allen naar een kerk waar men al was begonnen met de generale repetitie. De kerk was al bijna vol met leden van de 22 andere koren, de acteurs van het toneelspel dat opgevoerd ging worden, de artiesten die moesten optreden, evenals het Noordpool Orkest. Waar moesten we gaan zitten? We vonden een plaatsje achter in de kerk vlakbij de koffie en koekjes; geen slechte plaats. Helaas konden we wat zich voor in de kerk afspeelde moeilijk volgen. Wel gingen we steeds op tijd staan om te zingen. Tja, daar kwamen we uiteindelijk ook voor.

Om half vijf verlieten we de kerk waar buiten  tasjes met etenswaren werden uitgereikt met daarin een beker soep, pasta, en als dessert drie soesjes en drie aardbeien. Onze koorleden liepen met het pakketje rechtstreeks naar het Concertgebouw waar we via de artiestengang geleid werden naar de Kleine Zaal, heel bijzonder. Daar hebben we heerlijk gegeten; even een rustmoment.

Ja, en toen werd het menens! Om half zeven liepen we naar de Grote Zaal waar iedereen op zijn aangewezen plaats ging zitten. Wow, wat een prachtige zaal. Het orkest zat al klaar, terwijl de dirigent druk bezig was met het ordenen van alle partituren. Ik vroeg me af of het allemaal wel goed zou gaan en had er niet zoveel vertrouwen in. Hierna werden wij door de dirigent, Reinout Douma, geïnstrueerd wat en wanneer we moesten zingen. Ook werd het verhaal van De Kleine Prins snel doorgenomen en traden de artiesten nog even op. Verder waren er voor onze stoelen negen vierkante platen neergelegd die we op een teken omhoog moesten houden. Het publiek zag dan beelden van de natuur die je te zien krijgt tijdens een verre en lange reis.

Om tien voor acht ging de zaal open. Iedereen keek uit naar zijn familieleden en kennissen en zodra men die zag, werd er uitbundig gezwaaid. Om acht uur begon het orkest te spelen, het concert was begonnen. Opeens was iedereen heel geconcentreerd, wachtend op het moment dat de muziek van de ouverture werd ingezet: This is my Magic Day. Een heel bijzonder moment.

Tussen de optredens door van de solisten Stephanie Benson, Humphrey Campbell, Iris Kroes, Joke de Kruijf, Felix Maginn, Wibi Soerjadi & Ophélie Dimmendaal, Huub van der Lubbe en Eric Vloeimans, werd het bekende sprookje van De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry verteld waarin de piloot neerstort in de woestijn en te maken krijgt met een geheel andere waarheid. Alles verliep perfect en het werd één mooi verhaal.

Het publiek reageerde ook steeds enthousiast op de optredens van de solisten en de door de koren gezongen liederen. Bij het lied van De Dijk Als het golft, gezongen door Huub van der Lubbe, zongen de koren het refrein. Dat was fantastisch en gaf veel energie.

Voordat je het wist naderde het eind van het concert en zette het orkest het lied in Zing vecht huil bid lach werk en bewonder dat gezongen werd door Iris Kroes. Wij, de 300 koorleden, zongen het refrein. Het publiek ging staan en zong dit refrein enthousiast mee. Het werd een prachtige afsluiting van een heel mooie avond waar we allemaal van genoten hebben. Een avond met een gouden randje.

Rond kwart voor twaalf kwamen we weer veilig op het station in Ede aan.

Ank Stavenuiter-Wijsman