Eén keer per maand houdt de ProstaatKankerStichting spreekuur in ons Toon Hermans Huis. Zodra wij weer open kunnen, is Piet Post elke eerste donderdag van de maand in ons inloophuis aanwezig voor informatie en ondersteuning. Piet had ook prostaatkanker. Hij deelt zijn verhaal.

“Het is nu inmiddels drie jaar geleden dat ik voor het eerst naar de dokter ging met plasklachten. Ik had het bezoek al langer uitgesteld. Ach, plasklachten horen nu eenmaal bij mijn leeftijd. Ik was op dat moment 64 jaar. De huisarts constateerde wel een vergrote prostaat, maar dat was heel normaal voor iemand van mijn leeftijd. Ik wilde wel graag nog een PSA bloedonderzoek. Ik had namelijk gehoord dat het verstandig is om met regelmaat je PSA-waarde in je bloed te laten meten. PSA staat voor Prostaat Specifiek Antigeen. Het is een stof die alleen in de prostaat wordt aangemaakt. Een verhoogde waarde kan duiden op prostaatkanker, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Het bloedonderzoek gaf aan dat mijn PSA sterk verhoogd was. Dus volgde er een verwijzing naar de uroloog. Na allerlei onderzoeken volgde de diagnose: prostaatkanker! Op dat moment stortte mijn wereld wel even in. Prostaatkanker. Ga ik nu dood?

Nu, zo’n drie jaar verder, kan ik zeggen dat dit gelukkig helemaal niet aan de orde is. Ik was er relatief op tijd bij. Mijn prostaat werd via een robotoperatie verwijderd. In mijn geval waren de snijvlakken niet schoon, wat betekende dat er nog kankercellen konden zijn achtergebleven in mijn lichaam. Ook had ik incontinentieproblemen en waren de gevolgen op seksueel gebied behoorlijk ingrijpend. Vorig jaar ben ik behandeld voor een paar uitzaaiingen in mijn rug. Maar het gaat eigenlijk heel goed met mij. Ik voel me fit, sport een paar keer per week. Ik werk nog twee dagen op vrijwillige basis en heb verschillende functies in vrijwilligersorganisatie. Heb ik geluk gehad? Ik voel me in ieder geval een gelukkig mens. Pas vroeg mijn arts wat voor cijfer ik mijn leven zou willen geven. Ik zei: Ik geef mijn leven een dikke acht. Natuurlijk blijf ik voortdurend onder controle en weet ik dat de prostaatkanker in mijn lijf zit en zo maar weer de kop op kan steken. Maar het bepaalt niet mijn leven. Ik weet dat, als het meezit, ik met mijn ziekte nog vele jaren een goede kwaliteit van leven kan hebben.

Prostaatkanker is de meest voorkomende kankersoort bij mannen. Ik was er redelijk op tijd bij. Maar ik weet ook dat het heel anders kan aflopen als de diagnose te laat wordt gesteld. Mannen vanaf 50 jaar hebben een verhoogd risico op prostaatkanker. Het is een kleine moeite om even bloed te laten prikken als je je ongerust maakt. Praat erover met je huisarts. Voor alle vragen kunt u kijken op www.prostaatkankerstichting.nl of neem contact op met de plaatselijke vertegenwoordiger Piet Post via piet [punt] post [et] prostaatkankerstichting [punt] nl Als de coronabeperkingen weer worden losgelaten, start ook het maandelijks spreekuur in het Toon Hermans Huis weer op. Maar wacht daar niet op.”